Ik denk dat ik normaal gesproken zo om de 5 minuten naar mijn telefoon grijp, niet omdat ik hem nodig heb maar gewoon.. uit gewoonte. Ff checken what’s new, of ik nog een appje heb of of iemand nog een belachelijke social media update gedaan heeft. Elke 5 minuten grijp ik nu dus behoorlijk mis. Na een halve dag begon het een beetje in mijn systeem te komen. Gelukkig was het een niks doen alles mag zondag en was de dag al voor de helft voorbij toen ik mijn telefoon overhandigde, maar nu het avond wordt krijg ik het moeilijk.
Normaal app ik even mijn zus, Tess om te vragen waar ze uithangt, mijn kersverse vriendje om te vragen of hij even langs fietst terwijl ik ondertussen ook nog even online aan het shoppen ben. Nog zoiets, online shoppen. Sinds ik dat een paar jaar geleden heb ontdekt koop ik wekelijks wel wat. Lang leve de creditcard. Ik denk dat ik per maand 200 euro extra uitgeef door dat stomme online shoppen. Het is een verslaving. Eentje die ik me absoluut niet kan permitteren. Dus ok, dat is wel een pluspuntje deze week. Geen ‘onnodige’ uitgaven, maar onnodig vind ik ze eigenlijk nooit. En meestal bespaar ik dan wel weer even op wat anders of beproef ik mijn geluk door middel van een kraslot, staatslot of een halfuurtje op nederlandsegokkasten.com. Maar ondertussen zit ik nog steeds doelloos te zappen. TV is voor mij een soort van gezelschap geworden. Niet iets waar ik me vol op focus. Want normaal heb ik mijn telefoon erbij. Ok ik ga maar slapen. Morgen 9.30 uur een sollicitatie gesprek dus ik moet er fris en fruitig uitzien.